lubię Pawlikowską jako autorkę książek podróżniczych, ale jej książki psychologiczne jakoś do mnie nie przemawiały. po Twoim artykule już raczej po nie nie sięgnę. zgadzam się w 100% z tym co tu napisałaś. a skąd Pawlikowska może wiedzieć co ja wiem o zdrowym żywieniu? a wiem sporo. strasznie mnie do siebie zraziła tymi słowami. do tego mam wrażenie jakby pisała z wyższością- ona jest jakimś super człowiekiem, a inni przygłupami...

Mam podobne odczucia co do tej książki. Moim zdaniem to, żeby zdrowo się odżywiać nie powinno stać się tak ważnym celem - a wprowadzenie w życie wszystkich wskazówek, jakie proponuje, spowodowałoby postawienie "nienagannego" jedzenia na jednym z najważniejszych miejsc w naszych myślach, a przynajmniej na wyższym niż na to zasługuje.

Zdrowe jest to co w naszym mniemaniu jest zdrowe, po czym dobrze sie czujemy - to jest zdrowe. Bo zdrowie=dobre samopoczucie. Zresztą wg. mnie nie powinnismy nikogo krytykować ani oceniać, ale inspirowac swoimi zwyczajami - jak ktoś sie zainspiruje - super, jak nie to nie. Jak dla mnie dieta Beaty jest nie do zniesienia, mój brzuszek chyba umarłby od ilosci warzyw strączkowych !
Każdy jest inny a jego definicja zdrowia również.

Ja się zawiodłam na Pawlikowskiej i uważam, że za często sięga po tematy, na które nie powinna się wypowiadać taka osoba ( niedoświadczona ) jak ona. Tak jak autorka pierwszego komentarza, lubię jej książki podróżnicze, psychologiczne odpadają.

Mowa o "Dżungli zdrowia"? Czytałam fragmenty-zraziły mnie, opinie też, ale będąc w bibliotece zobaczyłam i wypożyczyłam, więc poczytam, chociaż na pewno się z nią nie zgodzę. Nie wiem, co ona w obiedzie ze zdjęcia uważa za super-odżywcze. Gdzie białko? Znikome ilości w znikomej ilości groszku? A węglowodany złożone? A tłuszcze? Myślę, że to ona nie powinna sie wypowiadać, bo sama nie jest w 100% zdrowa, a innym zarzuca. Oosba majaca wcześniej problemy może okazać się lepszym fachowcem niż nie jeden "bezproblemowiec".

rozmawiałam właśnie już o tym z mamą, i nie tylko...sama się na niej zawiodłam trochę, a książki sobie leżą nietknięte i nawet nie mam ochoty by je przeczytać. zgadzam się w twoją opinią.
kiedyś tak bardzo przeze mnie lubiana, teraz już odchodzę trochę od jej przekonań. choć niektóre z nich dalej mam w sercu, to uważam, że w pewnych kwestiach nie dane jest jej wyrażać zdanie.
za to podróżnicze książki bardzo chętnie! :)

Jeszcze niedawno - moja największa inspiracja. O ile książka "W dżungli podświadomości" naprawdę dużo mi dała (albo dała tylko dlatego, że byłam wystarczająco zagubiona, żeby uwierzyć we wszystko co przeczytam od osób bardziej doświadczonych), to wszystkie pozostałe mnie zrażały do osoby pani Beaty. Może to też kwestia tego, że zaczęłam bardziej interesować się samą sobą. Idei tej zdrowiej diety również nie rozumiem. Ja również Pawlikowskiej mówię już nie, wyrosłam już z ery młodzieńczego zagubienia i zaczęłam używać własnego rozumu, a wierzyć w to co w moim przekonaniu jest dobre :)
Natomiast fragmentem o dietetykach i psychoterapeutach jest tak poirytowana, że pozwolę sobie to zostawić bez komentarza.

ja raz przeczytałam na stronie pani Pawlikowskiej jej przykładowy jadłospis i... myślałam, że umrę ze śmiechu. sok pomarańczowy na śniadanie, a na kolacje same owoce. toż to porcje dla 2-letniego dziecka. istnieją w prawdzie ideologie (yyyy... choroby?) zakładające, ze człowiek potrzebuje niewielkiej ilości jedzenia, by prawidłowo funkcjonować. ba! to nawet wskazane, tak lekko sie czuć. seriooo? jestem wielką przeciwniczką tego typu fanaberii. uwielbiam jeść, bo to przyjemność, a nie tylko 'paliwo'. moja figura to najlepszy dowód na to, że można (bardzo) rozkręcić metabolizm (szczególnie w młodym wieku), ćwicząc i jedząc różnorodnie- nie tylko same super-healthy foods. jak ktoś ma ochotę się umartwiać poprzez głodzenie i ortoreksję to proszę bardzo. nikomu nie uwierzę, że nie lubi czekolady czy super słodkiego batona, bo to po prostu wymysły. jesteśmy ludźmi a nie laleczkami z porcelany- nic nam się nie stanie od odrobiny śmieciowego jedzenia!

Obserwuję kilka blogów i innych stron niektórych dziewczyn, które miały problemy z odżywianiem, czy inne problemy takie jak depresja. Wpadłam na takie strony całkiem przez przypadek. Zainteresowały mnie ich przeżycia, pomimo tego, że sama nigdy nie miałam styczności z takimi problemami. Chociaż nie jestem tego do końca pewna, bo nie potrafię kontrolować swojego odżywiania i przez cały dzień moge nie zjeść nic wartościowego, tylko same czekolady, czipsy itd i nigdy nie mam ochoty przestać, ale nie znam się dokładnie na tym na czym zaburzenia odżywiania polegają, więc sama nie wiem. Ale do czego zmierzam? Polecały te dziewczyny ksiązki Pawlikowskiej, uważają ją one za swoją mentorkę i osobę, która potrafi im pomóc przez swoje słowa. Sięgnęłam z ciekawości do jednej z jej książek, a dokładniej "W dżungli życia" i jeśli mam być szczera nie do końca zrozumiałam fenomen pani Pawlikowskiej. Może przeczytałam za mało, może miałam zbyt wielkie oczekiwania, ale książkę tak ciężko było mi skończyć, że męczyłam się z nią przez bardzo długi czas. Chyba nic nie wniosła do mojego życia. Miałam chwilową ochotę na zmianę wszystkiego, ale przeszło mi po tym, jak skończyłam czytać dany rozdział.
Pozdrawiam, Ola - regularnie wchodząca od pewnego czasu na Twojego bloga dziewczyna, czekająca z niecierpliwością na nowe posty, które są niesamowite!

Lubię czytać jej książki podróżnicze, jednak sądzę, że troszkę ją ta popularność, hmm, jakby przerosła? Szczególnie, kiedy podczas audycji na zetce zachęca do wyrzucenia telewizora, by za pięć minut zaprosić do oglądania jej gościnnego występu w programie telewizyjnym ;)

Ja przeczytałam kiedyś tylko jej felieton w jakiejś gazecie i od razu wiedziałam, że nie chcę mieć styczności z jej książkami. A przynajmniej z tymi, w których nie pisze o podróżach. Bo to co napisała w gazecie było bardzo dziwne, takie mieszające w głowie, choć trudno dokładnie to określić.

Zgadzam się z wcześniejszym komentarzem Emilia Dreamer-jak ktoś się nią inspiruje, to dobrze, jak nie to nie, ale nie trzeba jej krytykować i szydzić, jak to ty zrobiłaś w tym poście, a jeszcze niedawno mówiłaś, że to dzięki niej zmieniłaś się na lepsze i była twoją największą pomocą. Całkiem duża przemiana. A tak na marginesie twój blog ostatnio traci-zamiast napełniać pozytywną energią i inspirować, czytamy smutne posty lub krytykujące coś/kogoś.

Krytykujesz obiad ze zdjęcia, ale już nie piszesz dlaczego wg Ciebie on nie jest dobry dla osób, które miały zaburzenia odżywiania. Rozwiniesz?

Dobry wpis. Dawno mi się tak dobrze Ciebie nie czytało. Widać zaangażowanie.

Co do Pani Pawlikowskiej nigdy nie była ona moją inspiracją. Przeczytałam kilka jej książek podróżniczych i szału nie było. O ile jedną przeczytałam z zainteresowaniem to kolejne wydawały mi się już nudne, tak jakby powtórzenie tego, co już czytałam. Jak dla mnie zbyt lakonicznie, za dużo zdjęć i obrazków, aczkolwiek wiele historii jest doprawdy porywających. Przez jakiś czas miałam też ją "polubioną" na FB i miałam okazję przeczytać kilka fragmentów jej wypowiedzi. W połączeniu z przytoczonymi przez Ciebie cytatami zaczynam w tym wyczuwać lekką hipokryzję - aspartam NIE!NIE!NIE! ale Coca Cola Light TAK!TAK!TAK! Jak mniemam ten popularny napój ma niewiele wspólnego z liśćmi koki, które p. Beata miała okazję rzuć. Bardzo zraziła mnie też kwestia dietetyków i psychologów. Idąc tropem Pawlikowskiej można by pokusić się o pytanie : po co ona pisze tą książkę? Przecież ma ona ewidentnie charakter dydaktyczny co oznacza tylko tyle, że ona także chciałaby przy okazji wyleczyć siebie. Czasem podczas przygotowywania niedzielnego obiadu posłucham jej audycji mogę powiedzieć, że dopóki mówi o podróżach jest całkiem sympatycznie. Ale kiedy zaczyna z jakimiś "teoriami spiskowymi" naukowców czy lekarzy to odechciewa mi się słuchać/czytać. Tak na dobrą sprawę w takich dywagacjach można posunąć się tak daleko, że zanegujemy wszystko. Przypuszczam, że postawa p. Pawlikowskiej została ukształtowana przez kontakt z ludźmi żyjącymi w dziewiczej puszczy. Oni odżywiają się maniokiem i zupą z mrówek, są szczęśliwymi okazami zdrowia i nikt nie słyszał u nich zapewne o nowotworach czy alergiach. Ale czy naprawdę chodzi o to, żeby zburzyć wszystkie wieżowce i wrócić do namiotu z liści palmowych? Przyszło nam żyć w takich a nie innych czasach. Ja jestem nauczona brać to, co jest bo każda rewolucja kończy się tak: http://www.distractify.netdna-cdn.com/wp-content/uploads//2014/05//11135.jpg

Swoją drogą nieco dziwi mnie to, że niektórzy ludzie zdobywają się na to, by napisać książkę z poradami co do najlepszego stylu życia. Skąd u nich to przekonanie, że to jest właśnie prawda? Chociaż z drugiej strony sama mam kilka tego typu książek i czytam je namiętnie. Wniosek z tego taki, że każdy przyjmuje tylko to, co mu w danej chwili pasuje, co zapewni mu komfort i bezpieczeństwo. Zauważ, że czytając coś, z czym się w pełni zgadzasz nie zaboli cię to, że zostanie napisane "jest tak i tak" ale w odwrotnej sytuacji oczekujesz sformułowania "uważam, że...". Jakby się temu dokładnie przyjrzeć to wszyscy jesteśmy takimi samymi egoistami mówiącymi "ja, mój, moja, moje…" a negując to dokładamy sobie do tego jeszcze hipokryzję i wciskanie sobie tony kitu o swojej wspaniałomyślności blokując sobie tym samym drogę do… prawdy?

Pozdrawiam
Natalia

Nie czytałam książki Beaty Pawlikowskiej o odżywaniu, ale przeczytałam przykładowy jadłospis, co ona je w ciągu dnia i szczerze mówiąc byłam bardzo zdziwiona... Po pierwsze, jej dieta jest stanowczo za mała, na pewno nie ma 2000 kcal. Po drugie, śniadanie to najważniejszy posiłek dnia, jak można rano pic tylko kawę, która jest poza tym niezdrowa? Po trzecie, podobno wieczorem je dużo owoców, a nie powinno się jeśc owoców na noc, bo potem się fermentują. Myślę, że wiele złych nawyków zostało Pawlikowskiej przez to, że miała zaburzenia odżywiania... Może ona zrobic tylko krzywdę osobom, które mają ed...
Co do innych książek, to właśnie teraz zaczęłam czytac "Trening szczęscia" i jak na razie książka bardzo mi się podoba i słyszałam o niej wiele pozytywnych opinii.

Pani Beata kiedyś była dla mnie inspiracją. Dużo przeżyła, a potrafiła się z tego otrząsnąć. Uwielbiałam jej książki podróżnicze. Ale dla mnie teraz stara się narzucać swoją filozofię życiową ufającym jej młodym ludziom. Bo wydaje mi się, że obecne książki trafiają głównie do nastolatek i mieszają im w głowach, właśnie stwierdzeniami, że to ona ma racje i to co robi, w co wierzy to jedyna słuszna droga. Pani Beata poczuła pieniądze i teraz robi je na wszystkim, od książek które swoją drogą poruszają problemy natury psychologicznej (a innym zarzuca, że zajmują się tym bo sami mają problemy), po kursy językowe, fiszki, magiczne kamienie, kalendarze itp. Dla mnie przestała być wiarygodna, mimo całej mojej wcześniejszej sympatii do niej teraz mam jej zdecydowanie dość.

Pawlikowska odżywia się bardzo zdrowo, ale aż do przesady. Mam jej książkę "W dżunglii zdrowia" i faktycznie je ona bardzo mało produktów i często mówi wielkie bzdury, ale w wielu rzeczach ma też racje. Aspartam przecież faktycznie jest szkodliwy i sprzyja rakowi, co jest udowodnione nawet badaniami.

Nie zgadzam się z wieloma poglądami Pawlikowskiej, ale z wieloma też się zgadzam, dlatego nie rozumiem czemu od razu ją skreśliłaś. Czytaj i zostawiaj to co cię inspiruje, a to co jest dla ciebie złe odrzucaj.

P.S. Radzę ci dać jeszcze szansę ksiązce "Kurs Szczęścia" i dalszym z tej serii, bo mi one bardzo pomogły. Mimo infantylnego języka i ciągłych powtórzeń to na prawdę przekaz jest mądry i uczy dobrze, jak zacząć pozytywnie myśleć. Ale to już pozostawiam do przemyślenia dla Ciebie :)

bardzo dobrze napisane Natalio. mądry tekst bo pokazuje, że masz krytyczne myślenie i spojrzenia na to, co czytasz i czemu się przyglądasz. nie wszystko co jest pięknie "opakowane" ma wartość. obyś nigdy nie straciła tego, że zaczynasz patrzeć krytycznie na świat ! ;-)

Bardzo podoba mi się ten wpis. Osobiście nigdy nie byłam fanką Pawlikowskiej, a i na pewno nie zostanę.

I was suggested this website by my cousin. I'm not
sure whether this post is written by him as nobody else know such detailed about my difficulty.

You are amazing! Thanks!

My web site; dentist in patcham brighton