Wiecie, co dzisiaj usłyszałam(ćwicząc sobie w najlepsze) od trenerki Cassey?  Opowiedziała ona krótko swoją historię-w koledżu zajmowała się biotechnologią, szło jej całkiem dobrze, zdobyła nawet dyplom z wyróżnieniem. Ale swojej obecnej pracy nie zamieniłaby na nic innego. I słowa, które uderzyły mnie najbardziej: ostatecznie i tak skończysz, zajmując się tym, co naprawdę kochasz. Z moim jednym zastrzeżeniem-jeśli masz na to odwagę. Podczas naszej życiowej drogi możemy dokonywać złych, błędnych wyborów. Tak, nawet tych dotyczących naszej przyszłości, kariery zawodowej. One nie są nieodwracalne! Co więcej, każda sytuacja, w jakiej się znajdziemy, przynosi nam przecież doświadczenie, cenne znajomości, wiedzę. Możecie nazwać mnie głupcem, ale wierzę, chcę wierzyć z całych sił, że możliwość życia z uśmiechem, życia szczęśliwego istnieje i jest w zasięgu ręki. Trzeba tylko słuchać siebie. Próbować. Ryzykować. Zmieniać się. Działać. Proszę, wierzcie razem ze mną. Będzie nam raźniej. (A zwłaszcza mi, bo czasem potrzebuję odrobinki pomocy w tej swojej wierze.)

Dziś, specjalnie dla Was, kawałek mojej codzienności. Zeszyty. Brzmi dziwnie? :D Może Was przekonam :>
Zacznijmy od tego, że jest ich trzy. Na razie.
No, przed moimi obecnymi podopiecznymi(tak, mam świra)pisałam oczywiście pamiętniki, o czym może już wiecie. Takie klasyczne, niekoniecznie codziennie, ale dość często i regularnie, mam ich całe 7. Zaczęłam przestawać(?!) we wrześniu 2012, pewnie dlatego, że zwykłam pisać głównie o złych rzeczach, pamiętnik służył mi do wyrzucania z siebie mnóstwa negatywnych emocji, pokładów nienawiści i złości, a w tamtym czasie usiłowałam się tego pozbyć ze swego życia. Do dziś właściwie nie powróciłam do takiej klasycznej pamiętnikowej formy, co przedstawię Wam poniżej :)


 A oto i moje pierwsze dziecko, ta dam! Rozpoczęty w marcu 2013, obecnie zostało już tylko kilka kartek. Dawno bym już go skończyła, gdyby nie przerwa w pisaniu.
W nim przede wszystkim prowadzę projekt "365 journal questions", który polega na codziennym odpowiadaniu na jedno pytanie, przez, hm, kilka lat najlepiej. Tak, by później móc sobie porównać pytania z danego dnia lub okresu czasu i zwyczajnie powspominać, odkryć różnice, zmiany, etc. TUTAJ znajdziecie pytania na każdy dzień każdego miesiąca.



Na załączonych zdjęciach ujrzeć możecie również wszelkie "pamiątki", które sobie wklejam do zeszytu, ale to raczej nic nadzwyczajnego :) Dawniej zapisywałam w nim swoje sny i postanowiłam sobie do tego wrócić, by ćwiczyć ich zapamiętywanie :)
Mam tu też wpięte listy z życzeniami urodzinowymi, kilka swoich rysunków, projekt przyszłego tatuażu, itp :D


Nie piszę w nim ładnie, niestety. Ale temu zeszytowi najbliżej do pamiętnika, bo w gorszych chwilach, kiedy tego mi trzeba, rozpisuję się i przelewam na kartkę wszystko, co mi leży na duszy. O, właśnie, w zeszłym roku zapisywałam tu również każdego dnia przynajmniej jedną miłą rzecz, która mi się przytrafiła, ale od stycznia robię to w innej formie. Wam jednak zdecydowanie polecam, super będzie przeczytać sobie to w Sylwestra :)






Drugi zeszycik to swego rodzaju "inspirator". Kiedy mam trochę wolnego czasu, siadam sobie na podłodze, zapalam świeczki, topię zapachowy wosk, rozkładam wokół siebie wycinki z gazet, kleję, oglądam, przepisuję złote myśli, cytaty.  On już musi być ładny, nie to co poprzednik :>





To takie moje małe wyżywanie się artystyczne, jako że nie zostałam obdarzona ani talentem do twórczego pisania, ani do rysowania, podkradam cudze piękne i inspirujące prace, które sprawiają, że sama przez chwilę czuję się, jakbym była artystą. (To takie smutne :<)


Zdarzy się, że wkleję również cały artykuł lub felieton, który mnie poruszył, do którego może kiedyś chciałabym powrócić. Mam też wiersz Annaliny(na zdjęciu nawet się załapał), bo niezwykle trafnie opisywał moje odczucia. Poza tym miejsca, które chciałabym odwiedzić, i inne ważne dla mnie rzeczy, o których nie chcę zapomnieć i mieć je pod ręką :)




Trzeci zeszycior to pomysł dość nowy. Przeznaczenia możecie zacząć się domyślać już z okładki :>
Jest to taki "Couple journal", o którym przeczytałam TU, zachwyciłam się, ale tym razem ( na szczęście) na zachwycie się nie skończyło, chociaż ciężko było mi zaproponować coś takiego S, z moimi bezustannymi obawami, że mu się nie spodoba. No ale jest. I sprawia mi mnóstwo radości, kiedy odczytuję nowe dopiski po tygodniu, kiedy kolej przechowywania zeszytu przypadała Jemu. Nasz jest nieco bogatszy w treść niż ten Leny, chyba, że losowo pokazała właśnie takie strony :) Ale podobnie wklejamy zdjęcia, opisujemy ostatnie wydarzenia, wspomnienia, wspólne wyjścia. Od jakiegoś czasu co miesiąc robimy sobie też mini polaroida, w rocznicę, więc wkleiłam też te zdjęcia właśnie tutaj. Myślę, że taki dziennik to super sprawa. Naprawdę przynosi wiele uśmiechu, można wspólnie spędzić miło czas na uzupełnianiu, no i przechowuje cenne wspomnienia!

Uff, ten wpis był mega długi, ale chciałam się podzielić z Wami tym, co jest jedną z głównych przyczyn mojej radości i jest dla mnie bardzo ważne. Co myślicie? :> Podzielcie się ze mną swymi opiniami! :)

So if I let go of control now, I can be strong!

Jestem niewolnikiem.
Lekcje polskiego(prawie)nigdy nie sprawiają, że jedyne o czym marzę to kawa i ciepłe łóżeczko. Na angielskim dowiaduję się mnóstwa rzeczy, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Każdego dnia odkrywam, poznaję, jestem inspirowana. Wychodzę, działam, uczę się. Korzystam.
Nie wiem, co przyniesie przyszłość, ale tego nie wie żaden z nas, nikt. Wiem za to, czego chcę i do czego będę dążyć-zawsze robić to, co sprawia mi przyjemność, ciekawi mnie i zachwyca.
Zarobki? Nie będę rozpisywać się chcąc Was przekonać o tym, że jest mi to całkowicie obojętne. Nie jest. Ale wierzę z całych sił, że sobie poradzę i skupiam się na teraźniejszości, by w pogoni za tym, co materialne, nie zgubić siebie. Daję się ponieść. To dobry początek by rozpocząć uwalnianie się od bezustannej chęci kontrolowania.
A plakacik zawiesiłam sobie nad łóżkiem, jako swoisty motywator. Kiedy tylko na niego spojrzę, odechciewa mi się całej tej nerwówki dotyczącej przyszłości, pracy, jak najwyższych zarobków, wysokiego poziomu życia, itd... I przy okazji daje kopa kiedy chcę odpuścić sobie matmę :D



Wiecie co? Początkowo czułam się strasznie nieswojo i jakoś tak...źle z tak dużą ilością wolnego czasu. A zwłaszcza siedząc w domu. Główną tego przyczyną był fakt, że wszystko co chciałam/mogłam robić, wiązało się z włączeniem komputera lub tableta. A to z kolei wywoływało poczucie winy. W każdym razie, na szczęście się troszkę opanowałam, nadrobiłam kilka odcinków Glee, posiedziałam bezsensownie na tumblrze, instagramie i innych takich i mi przeszło. Już się nie martwię, że nie będę miała co robić w wakacje ^^"
Chciałam się dziś z Wami podzielić swoją kwietniową playlistą, jako że zostałam o to poproszona :)
Więc, lecimy. Mam nadzieję, że znajdziecie coś dla siebie :) Podrzućcie mi też w komentarzu swoją, ostatnio ulubioną piosenkę.

Nie mogę, nie mogę, nie mogę znieść patrzenia na to, jak presja społeczeństwa i wszelkich kanonów "piękna" niszczy człowieka od najmłodszych lat. Chcę z tym walczyć, kopać, bić na oślep, ale...właściwie nie wiem kogo. Mam związane ręce. Nic nie mogę zmienić. Chociaż...nie bez powodu Mahatma Ghandi, który poszczycić się może wprowadzeniem mnóstwa dobroci na świecie powiedział: "Be the change you want to see in World". Chyba nic innego mi nie pozostaje. Jak mogę płakać nad  kimś, kto w wieku 12 lat zaczyna już chować w swej duszy nienawiść do siebie, skoro sama wciąż kieruję się zasadami dzisiejszych czasów, oceniam siebie surowo, krytycznie, na podstawie wyglądu również. Nie wiem jeszcze jak to, że zmienię siebie wpłynie na cały świat, ale z całą pewnością od tego powinnam zacząć.


Cały poranek spędziłam nad zdjęciami, które ostatnio bez opamiętania pstrykam wieczorami(i nie tylko). Chwalę się więc efektem, który nie jest zachwycający, bo fotografii wciąż mało, nie robi to więc takiego wrażenia, jakby zmieniały się one co sekundę, ale mniejsza o to. W towarzystwie piosenki, która ostatnio mnie oczarowała(wreszcie mam szansę na nauczenie się czegoś po francusku, co zostanie mi w głowie na dłużej!)

film TUTAJ

A teraz jeszcze szybciutko kilka moich zdjęć, bo dawno tego nie było. Wyższa temperatura nareszcie umożliwiła mi zdjęcie płaszcza na zewnątrz :)

shirt-sheinside//skirt-stradivarius//boots-new yorker//ring-h&m.

     






































Zapraszam Was tez na mojego fanpejdza, skąd możecie dowiedzieć sie o nowych wpisach oraz gdzie dziele sie z Wami linkami, etc w ciagu tygodnia, kiedy nie mam czasu na nowy post :)

Otaczaj się ludźmi, w towarzystwie których czujesz się wolny.
To niezwykle ważne, by w miarę możliwości odciąć się od osób, które za każdym razem z uporem i wytrwałością podcinają nam skrzydła. Oczywiście, jeśli ten ktoś jest ważny w naszym życiu, warto podjąć próbę rozmowy i wyjaśnienia, jak jego postawa wpływa na nasze życie. Często jednak zżymamy się w myślach, przeklinając i złorzecząc na człowieka, który tak nas deprymuje, a w jego towarzystwie zakładamy żelazną maskę, uśmiechamy się i przytakujemy. Nie musi tak być! To jeden z obszarów życia, na który naprawdę mamy wpływ. Owszem, to los nami kieruje, ale nie jesteśmy ubezwłasnowolnionymi marionetkami w rękach przeznaczenia.
Ale nie o tym chciałam pisać.

Ludzie są wspaniali.
Życie podsunęło mi tyle niesamowitych osób, dzięki którym żyję, uśmiecham się, jestem.
Ale do tego potrzebna jest też nasza wola. Gdybym wciąż egzystowała sobie niczym roślinka, raczej nie byłabym w stanie czerpać niczego od nikogo.

Spontaniczność jest cudowna.
Szkoda, że tak rzadko się na nią otwieram.
Boję się, irracjonalny kompleks dziecka wciąż często mną rządzi. Ale odpowiednio pokierowana, choćby drobną sugestią, mogę się przełamać. A wtedy spędzam niezwykłe chwile.
Liczę na to, że wreszcie wyrobię w swoim mózgu wzorzec mówiący o tym, że wyjście poza strefę komfortu zwykle działa na moją korzyść. Do tego czasu, będę próbować sama. (Chociaż często nie pamiętam[nie chcę pamiętać] o tym wszystkim, co mogę dostać w zamian za spontaniczny krok lub samodzielnie podjętą decyzję)


Zrób coś dla siebie! Przełam schemat, wygospodaruj chwilę czasu, złam jakąś zasadę, zrób coś niekonwencjonalnego.
Ja na przykład spróbowałam pieczonych kasztanów :) Cudownie jest wyjść ze szkoły wpół do dwunastej, przejechać się na rynek, złapać trochę słońca, spróbować czegoś nowego. Samemu bądź w towarzystwie, choć mi tym razem zdecydowanie bardziej odpowiadała druga wersja :)



A Ty, zrobiłeś ostatnio coś, czego nigdy wcześniej nie próbowałeś?