Jesień jest dla mnie dobra.

Zaczynam poznawać człowieka. To chyba jeden z moich największych powodów do radości, który czasem mąci fakt dojeżdżania na uczelnię przez calutką godzinę(bez większych problemów drogowych, oczywiście), ale wykłady, ćwiczenia i cała ta energia, motywacja, którą z nich wynoszę skutecznie rekompensują tę niedogodność.


Poza poznawaniem człowieka od strony naukowej, poznaję innych. Wciąż nie mogę wyjść z podziwu wobec zmiany, którą w sobie zaobserwowałam w tym czasie. Wracam pamięcią do początku liceum i spotkania klasowego przed rozpoczęciem roku-boże, przecież ja chciałam stamtąd uciekać i nigdy tam nie dotrzeć, zaszyć się w domku z tymi, których już dobrze znam. Teraz spotykam się z zupełnie obcymi ludźmi bez większej refleksji na temat tego, czy też wypadnę dobrze, czy powiem coś bez sensu, a przede wszystkim-zniknął ten bezpodstawny lęk.

Depcze kości bożych dzieci

Uratuje mnie w Tobie nadzieja

Spaceruję, staram się łapać kadry(wreszcie mam torbę na aparat!), ale przede wszystkim oddychać jesienią, z każdym wdechem czerpać ze świata niezmąconą, dziecięcą radość, a z wydechem pozbywać się równie dziecięcych strachów spod łóżka.

Dobra wiadomość-będę pisać(i fotografować) dla magazynu elektronicznego Magnifier! Poza tym, udało mi się zostać redaktorem w pewnym projekcie o nazwie Mała Psychologia, której celem będzie szerzenie wiedzy psychologicznej w sposób przystępny dla każdego. Obawiałam się odrobinę, czy pogodzę ze sobą to wszystko, ale...spróbować trzeba! W każdym razie-powolutku realizuję swój plan. Dr. Natalia jednym z najlepszych polskich specjalistów, zapraszana na międzynarodowe konferencje i wydająca własne publikacje. Pewnego dnia. Strzeżcie się.