Zastanawiam się już od dobrych paru chwil jak rozpocząć tą wypowiedź o ostatnio przeczytanej przeze mnie książce i mam w głowie tylko jedno zdanie, które by się do tego nadawało: "Coś wspaniałego!"Och, Victoria. Jak bardzo chciałabym móc Cię spotkać, porozmawiać z Tobą, teraz, po wszystkich Twoich przejściach i zmianach w Twym życiu. Wszystko to, co działo się w Tobie, tysiące emocji, mnóstwo kłębiących się myśli, setki dylematów nie pozwoliło Ci przeżyć spokojnego dzieciństwa, na jakie sobie zdecydowanie zasłużyłaś. W swoim zachowaniu daleko Ci było do ideału, owszem, lecz każdy z nas popełnia błędy. A Ty, przez jeden niewłaściwy czyn, zabroniłaś sobie bycia szczęśliwą na tak długi czas. Ale...może właśnie dzięki temu wszystkiemu co przeszłaś, ostatecznie znalazłaś się właśnie w tym miejscu? I chyba nie żałujesz, prawda...?
Zaraz po skończeniu "Sekretnego języka kwiatów" przeszukałam internet czytając co nieco o autorce książki i z wielką przykrością odkryłam, że jest to jedyna pozycja wydana przez tą Panią. Co za szkoda...tak bardzo pragnęłabym przenieść się znów w ten magiczny świat, jaki Vanessa Diffenbaugh tworzy swymi opowieściami. Nie mogłam się oderwać od lektury, a gdy już zostałam do tego zmuszona, rozmyślałam o losach bohaterki i próbowałam znaleźć odpowiedź na pytanie, które postawiłam sobie już na początku, po przeczytaniu kilku rozdziałów-dlaczego czuję tak silną więź z bohaterką, skoro w rzeczywistości nic nas nie łączy? Nie mam za sobą tak traumatycznych przejść, nigdy nie było mi aż tak trudno nawiązać kontakt z drugą osobą. Ale mimo wszystko, bardzo utożsamiałam się z Victorią i odczuwałam do niej ogromną sympatię.
Język kwiatów mnie zaintrygował i mam wielką ochotę wcielić go choć odrobinę w swoje życie, nawet jeśli tylko ja miałabym pojęcia o znaczeniu poszczególnych kwiatów, którymi mam zamiar częściej się otaczać. Przecież tak je uwielbiam! A bardzo rzadko pojawiają się w moim pokoju...Jednakże całkowicie podzielam zdanie Victorii, która sama przyznaje, że same kwiaty, a raczej bukiety, które tworzyła, nie miały większego wpływu na zmiany zachodzące w życiu osób, które u bohaterki zasięgnęły porad. Tutaj działa coś innego. Cytując słowa autorki: "Jeśli wierzysz w coś bardzo mocno, nieważne czy jest to pozytywne czy negatywne, przekonanie zamienia się w rzeczywistość."
"Sekretny język kwiatów" zostawiam w swoim domowym zbiorze książek, bym mogła powrócić do niej kiedy tylko zechcę(a jestem pewna, że to zrobię!) Nie potrafię opisać tej opowieści tak, by przedstawić ją w jeszcze lepszym świetle, zrobiłam wszystko co mogłam, by zachęcić Was do sięgnięcia po tą niezwykłą historię. Zrobicie co zechcecie, ale czas przeznaczony na jej przeczytanie w żadnym wypadku nie będzie stracony.



A teraz zostałam bardzo zainspirowana pewnym blogiem, więc natychmiast go Wam polecam-http://katarzynaem.blogspot.com Uwielbiam odkrywać takie cudeńka! Miałam wielkie szczęście, że trafiłam na tą przezdolną kobietkę na fotoblogu-jednak te moje nieudolne próby zdjęciowe przyniosły coś dobrego. A skoro o motywowaniu i inspiracji mowa-od razu podrzucam drugi link-http://izuulec.blogspot.com/ również polecam bardzo, bardzo!


 Zdecydowanie NAJlepsze ciasto, jakie ostatnio jadłam! Polecam bardzobardzo, korzystałam nie ja niesety, lecz moja zdolna Mamusia z TEGO przepisu.

Tymczasem czekam dalej aż dotrze do mnie Big Book Of Yoga i się rozciągam, walczę o uznanie dla siebie samej, próbując osiągnąć to dobrymi ocenami i usiłuję stać się lepszą wersją siebie. By zakończyć pozytywnym akcentem-voila.