Poczytaj wczesniejsze swoje wpisy. Jak pisalas, ze chudosc nie ma nic do szczescia, ze mozna byc szczesliwym wazac 40,50...kilogramow. Szczescie bywa, a nie jest. Kiedy go nie ma nie mysl o tym co bylo, nie wracaj do tego, nie warto. Nie warto o tym myslec i rozpamietywac. Badz silna, dasz rade. Jest tyle pieknych rzeczy w zyciu, a ta choroba zabiera wszystko. Dasz rade!! Wierze w ciebie i czekam na bardziej optymistyczne notki. Nie boj sie byc szczesliwa.
xxx

Ja również czasami mam takie wrażenie, że za bardzo się z tym wszystkim cackam, że wymyśliłam sobie jakieś zaburzenia tylko po to aby wytłumaczyć sobie to co dzieje się wewnątrz mnie. Dlaczego daje tej części (teoretycznie złej) mnie, prawo do głosu; prawo do odejścia na drugi plan racjonalnego myślenia i zdrowego rozsądku. Może po prostu nie chce tego zmieniać, chce aby ktoś się mną zainteresował i zwrócił na mnie uwagę, a ten głos w głowie to tylko taki wymysł. Nie ważne jak jest, czy to istnieje czy to wymysł; musimy żyć, być szczęśliwe i doceniać codzienność. Normalność nie istnieje, ja nawet do niej nie dążę, chcę być po prostu taką samą Olą, może jedynie mniej egoistyczną i zapatrzoną wyłącznie w to co pokazuje lustro, waga czy centymetr.

Trzymaj się i nie poddawaj! :*

:(...

Oj, co to za smutny post ? :(
Nie smuć się *hug*

Śliczne zdjęcie ♥

Jak to czytam to jakbym widziała siebie. To takie przykre :(
Rozumiem o co Ci chodzi, na prawdę. To co kiedyś wypełniała ONA teraz jest puste. Ten brak i uczucie straty wzbudza wątpliwości i roznieca tęsknotę do tego co dawała choroba. Wiadomo, że teraz jest zdecydowanie lepiej ale jednak...
Terapeutka mi powiedziała, że anoreksja to objaw, że coś się dzieje złego. Warto to odnaleźć, ja szukam.

Głowa do góry !

sama czasem myślę, że moja anoreksja nie jest prawdą... jest kłamstwem, wmówiłam sobie ją... i tak samo jak Ty, personifikuję ją.

Boże dziewczyno ogarnij się bo nie wiem co ci zrobię. Jesteś przepiękna, chuda, mądra, utalentowana itd, itp. A zawsze kiedy tu wchodzę czytam tylko jakieś smęty. Nawet jeśli notka jest pozytywna to zawsze choć zdanie musi mieć jakiś ukryty przekaz o anoreksji. Nie bądź egoistką, twoja rodzina też cierpi, wiesz jak twoim rodzicom musi być ciężko? Pomyśl o tym za każdym razem, kiedy będziesz chciała napisać, że jest ci źle. Masz umiejętności, możliwości, a więc z nich korzystaj. Nie cackaj się z sobą, po prostu zacznij żyć. Zostaw anoreksję i nie myśl o niej, to już za tobą.

Ludzie nie chcą problemów, a kiedy ich nie ma tworzą je na siłę. A może po prostu nie da się nie mieć problemów ? Zadziwiamy samych siebie na każdym kroku.

Nie poddawaj się, walcz o szczęście!
Ja też bardzo często nie mam już siły, wszystko mnie przerasta i zastanawiam się po co w ogóle walczyć o narmalność. Ale kiedy wyjdę do ludzi, przyjaciół, spędzam czas z nimi i nie myślę, czuję że jednak warto żyć !
Nie można siedzieć w domu i się zamartwiać, trzeba wyjść na przeciw życiu.
Walcz, trzymam kciuki! :*

To zdjęcie ma coś w sobie...

Trzymaj się Kruszynko, nie poddawaj się, dasz radę przebrnąć przez to wszystko, a gdy tak się stanie będziesz naprawdę bardzo szczęśliwa! Jesteś wspaniała, keep fighting!

Bo anoreksja wbrew pozorom też coś daje, a nie tylko zabiera. I dlatego tak trudno niekórym od niej odejść.
Ale minusów jest więcej niż plusów. A może nie.. W każdym bądź razie są poważniejsze, niosą większe szkody niź plusy pożytku.

ojeju.. nie martw sie, walcz walcz walcz! Staraj sie odnaleźć siebie! Nie mialam anoreksji ale często miewałam takie stany jak ty.. Wiem, że to cięzkie, ze sie czujesz samotna, ale uwierz - nie ty jedyna, i nie ty ostatnia na tym świecie! OŻYJ, WALCZ DASZ RADE! : *