Szczerze mówiąc, to nie czuję się wcale gotowa na Święta. No ale cóż, przyjdą i tak, i tak. W tym roku prezenty zostawiłam w wersji minimalistycznej i naprawdę robię je garstce osób. Mojemu A. planuję zrobić nalewkę pomarańczową. Bardzo podobały mi się pomysły Joulenki na prezenty - http://www.joulenka.pl/prezenty-ktore-moga-zmienic-zycie/ :)

Ja przede wszystkim cieszę, się na czas spędzony z rodziną :) Uwielbiam wspólne pieczenie, gotowanie i sprzątanie gdy w tle leci kolejny raz Last christmas ;)

Ja już kolejny rok z rzędu świąt nie czuję. Te przeróżne ozdoby świąteczne w mieście, sklepach, piosenki, kolędy - nic nie jest mnie w stanie wprowadzić w ten nastrój. Chyba za szybko ten czas leci, a może to wizja zeszłorocznych świąt wywołuje bardziej strach niż radość. Ale masz rację, że to od nas i naszego nastawienia zależy, jak będziemy czuć się w trakcie tych dni :)

Odkąd jestem na studiach i rzadko widzę się z rodziną bardzo, naprawdę, cieszę się na święta! Tę Wigilię spędzę przy jednym stole z rodzicami i chłopakiem naprawdę nie mogę się tego doczekać. Ale masz rację - nigdy nie będzie idealnie. Jestem gotowa na nieśmiertelne pytania dziadków o moją dietę i na dół, którzy przychodzi zawsze, gdy ktoś pyta mnie o przyszłość i o studia. No ale właśnie - jestem gotowa i stawię temu czoła.
I - o jejku - podziel się herbatą! <3

Jakoś w tym roku w pośpiechu przegapiłam, że zbliżają się święta. Teraz dociera do mnie, że faktycznie są za tydzień i staram się ten nastrój świąteczny odnaleźć. Nic na siłę, ale co mi szkodzi poszukać?

Mam wrażenie, że ten post jest równie dobry i odnosi się do wszystkich spotkań rodzinnych, nie tylko tych przy wigilijnym stole. Akurat ta kwestia w ogóle nie zaprząta mi głowy, nigdy nie byłam zbyt rozmowna i nie wchodziłam w szczegóły mojego życia przy żadnym z moich krewnych. Tego roku będzie tak samo - zjemy kolację i ucieknę pooglądać jakiś świąteczny film (Love actually!). Święta już od dawna przestały mnie cieszyć i czasami mam wrażenie, że są takim samym wolnym weekendem jak inne.
Ps. a cudownie pachnąca kawę znajdziesz w Pożegnaniu z Afryką na św. Tomasza (kupiłam taką o zapachu belgijskich pralinek i cały pokój mi nią pachnie!) :D

świetny post kochana, trafiłaś idealnie w dzisiejsze realia!
ja cieszę się na każde święta jak małe dziecko, a teraz tym bardziej kiedy mieszkam tak daleko od rodziny i raz na jakiś czas mam okazję przyjechać i spędzić z nimi ten 'magiczny' czas :) no właśnie, ale czy on naprawdę jest tak magiczny? czy nagle wszystkie problemy przestaną istnieć? no, niestety, nie do końca... człowiek nie zmieni się w trzy dni tylko dlatego, ze są święta, no chyba, że ma takie postanowienie, ale i tak nie będzie łatwo. i zdajemy sobie wszyscy z tego sprawę, ale w ten świąteczny czas warto ugryźć się w język i spokojnie, z radością spędzić ten czas :)
ja uwielbiam przeróżne świąteczne hity, zawsze włączam radio, tańczę i śpiewam jak szalona, bo cieszę się świętami :) mimo iż ta radość nie znika mi z roku na rok to powoli zaczynam odczuwać, że te ukochane święta Bożego Narodzenia to już nie to co było kiedyś... a szkoda, bo to przepiękny czas :)
ściskam! :*

W tym roku przygotowania do świąt zaczęłam już na początku miesiąca i ten świąteczny klimat powoli, codziennie wdrażam w swoje życie. Czuje się wspaniale i nie mogę się doczekać wigilijnej kolacji. Nie mamy okazji, by całą rodziną zbierać się zbyt często przy stole, dlatego coroczna tradycja wspólnej, wielkiej wigilii jest dla mnie traktowana jak święto najwyższej wagi i zawsze ładuję tam swoje baterie.
Tobie życzę tego samego (i nie chcę już słyszeć o żadnym umieraniu bloga, bo jest tu cudownie!)

Nie zostawiać wszystkiego na ostatnią chwilę - co rok sobie to powtarzam... ;)

Jej, Natalia, szczerze - ale Ci się poprawiło pióro! Zawsze było dobre, ale dziś czytanie to była sama przyjemność :) Przepiękny, świadomy i mądry wpis. Wiele sytuacji i konfliktów zależy od nas - czasem warto pierwszemu wyciągnąć rękę, a jeśli ktoś nie chce jej uścisnąć, po prostu się uśmiechnąć :)