Dlatego dziś dzielę się z Wami moimi fascynacjami w ostatnim czasie. 

Zrobiłam porządki. Nazwijmy to...porządne porządki. Takie z prawdziwego zdarzenia. A to wszystko za sprawą otrzymanej w ramach nowej współpracy z wydawnictwem Sensus książki pani Edyty Zając, której bloga czytywałam od dawna oraz niesamowitej dawki inspiracji od...ale o tym dalej.

Co prawda dopiero poznajemy się z 30 dni do zmian, ale pierwszy tydzień za mną, a ja faktycznie sporo zdziałałam.

Najważniejsze-pozbyłam się wszystkiego, co zalegało w moim pokoju, co usiłowałam sprzedać od dłuuugiego czasu z marnym skutkiem. Niełatwym zadaniem jest oduczyć się przywiązania do rzeczy materialnych, walczę z tym już trochę, bo nie godzę się na to, by pieniądz mnie kontrolował. Po smutnym stwierdzeniu, że za każdą przyjemność trzeba zapłacić, postanowiłam szukać alternatyw i nie skupiać się tak bardzo na samej kwestii kosztów(bo z przesadnym oszczędzaniem też miewam problemy).

Książki, których już z pewnością nie będę czytać oddałam, dokonałam bezwzględnego przeglądu wszystkich szaf, szuflad i szafek pozbywając się tego, czego istnienia nawet nie pamiętałam, czego nie lubiłam, ale zmuszałam się do noszenia(w przypadku ubrań). I nie robiłam z tego źródła zysku. Cieszyłam się, mogąc oddać swoje rzeczy w dobre ręce.

Za mną tydzień wyrzucania zbędnych rzeczy(+parę zadań takich jak tworzenie listy stu celów), przede mną tydzień próbowania czegoś nowego. A jak usłyszcie na naszym vlogu...będzie ciężko.

Osobą, która bardzo przyczyniła się do przemiany chęci w czyny jest Ola. Instagram czasem się jednak przydaje, wiecie? Wcale nie służy jedynie do scrollowania w dół i w górę.

Zachwycałam się jej zdjęciami i tym, co tworzy w kuchni. A przy tym zawsze czułam coś więcej niż wyżej wymienione-nienazwana myśl, która sprawiała, że jej profil jest dla mnie wyjątkowy.

Dopiero kiedy założyła bloga i wymieniłam z Nią parę zdań, zorientowałam się o co chodziło mojemu móżdżkowi. Chcę tak żyć, chcę skupiać się na tym, co naprawdę ważne, otaczać się naturą, żyć w zgodzie z otoczeniem i zasadami minimalizmu. Mniej mieć, mniej chcieć, więcej czuć, więcej dziękować za wszystko, czego doświadczam. Po moc inspiracji i pozytywnego nastawienia zapraszam na bloga i instagrama Oli.

Delektuję się porankiem. Niespieszne śniadania to stały punkt moich wakacji. Tu akurat w towarzystwie kawy, National Geographic Travelera (który sprawia, że mam ochotę rzucić wszystko, wyjechać, robić mnóstwo zdjęć i pisać-cholera, jak bardzo, bardzo bym chciała mieć taką wspaniałą pracę reportera) i zeszytu od Emilki daawno temu, a wreszcie znalazł swoje zastosowanie. Zabieram go ze sobą wszędzie, by móc zapisać swoje spostrzeżenia, inspiracje i pomysły. Początkowo miał to być Travelling Journal, ale...właściwie to będzie, nie? "Podróżuje" ze mną wszędzie :)

Aktualnie zapisuję miejsca do zobaczenia/odwiedzenia w Trójmieście, gdzie wybieramy się w poniedziałek-jakieś rady? :)

Poza tym, że Florence wydała nową płytę, o czym każdy fan zapewne doskonale wie, podzielę się z Wami czymś jeszcze. Ale najpierw ulubione piosenki z How Big, How Blue, How Beautiful (uwielbiam tą nazwę! ♥)

A na koniec...werble proszę...nareszcie zmontowaliśmy naszego cudnego vloga. Łapcie. ( #wstyd)